دفترچه خاطرات دوری

یه چند روزه که سرما خوردم کم و بیش و در حال مبارزه هستیم فعلا .

شرایط کار و اقتصاد کشور هم که بدجوری گره پیچ شده و سردرگم هستیم کلا .

ولی حال دلم خوبه شکرخدا .

یه جورایی دیگه عادت کردیم توی شرایط سخت هم خودمونو محکم بگیریم تا بتونیم  عبور کنیم از این وضعیت .

دیگه به هرحال زندگی هست و پستی و بلندی هاش .

ولی دلم گرمه به امید محبت عزیزم و بزرگی خدایی که همیشه مراقبمون هست .

دلم واست یه ذره شده .!!!

من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا . 

امروزم رو با ترانه ی تو و با اشک شروع کردم .

نمی‌دونم این چه سرنوشتی برای ماست .

تو که از حال دل من با خبری چرا اینطور به من جفا می‌کنی .!

تو که می دونی بودنت و حضور کلامت دنیای من رو چطور رنگین می‌کنه .

دوست داری یه روز ببینی که هیچ رمق و حالی برای این دلی که دوستش داری نمونده .؟

به نظرت بجز تو کی باید هوای دلمو داشته باشه .!؟

دیگه نمی‌نمیتونم به خودم تلقین کنم‌ تو کنارمی در صورتیکه انقدر خودتو از من دور می‌گیری .

اگر یارم هستی نزدیکتر بیا و  با من حرف بزن .

اگر نه، بذار بپوسم‌ و فنا شدنم رو به نظاره بشین .

شاید لیاقتم بیشتر از این نیست .!!!

عجب رسمی داره این دنیا . انگار فاصله ی بهشت و دوزخش فقط چند دقیقه است . از لحظه ای که راه افتادیم انقدر غر زدن سرم که دیگه حالم داره به هم می خوره .! منم فقط تونستم سکوت کنم و بس . چون کش دادنش جز شدت پیدا کردن، هیچ نتیجه ای نداشت . با تو کجا و بی تو کجا .! امیدوارم تو شرایط منو نداشته باشی و خوب و خوش و سرحال بری و به سلامت برسی . در هر صورت عزیزم ممنونم که روی خوش و توجهت رو از من دریغ نکردی فکر کنم منم اونطور که باید، رعایت کردم و معقول